Jong verlies, gedeeld verdriet

Rouw is er niet alleen als er een dierbaar iemand overlijdt, maar ook als je ouders gaan scheiden, als je huisdier overlijdt, of als er een andere ingrijpende gebeurtenis plaatsvindt.

Kinderen rouwen op een andere manier dan volwassenen. Ze schakelen sneller en vaker tussen verschillende emoties. Zij rouwen meer in stukjes, soms lijkt het alsof ze niet rouwen of ze laten gedrag zien wat niet als rouwgedrag herkend wordt. Toch voelen zij dezelfde emoties als volwassenen: boosheid, angst, verdriet en/of schuld. Kinderen kunnen dit soms moeilijk behappen en lopen dan vast in hun rouwproces. Hoewel ze het vaak niet kunnen aangeven, zijn er mogelijk wel signalen dat ze vastlopen in hun proces.

Professionele begeleiding helpt hen de balans weer terug te vinden.

In een veilige setting komen we 1 keer per 2 weken samen. We hebben dan de tijd voor het doen van verschillende opdrachtjes met de pony’s en of de honden. Buiten in de natuur op fijne locaties, hebben we veel ruimte en mogelijkheden.

Samen op zoek en stap voor stap ontdekken, delen wat gezien mag worden en zo omgaan met het verlies en de daarbij behorende rouwtaken. Ontdekken wat er allemaal binnenin je speelt, op zoek naar jezelf. Op een ontspannen manier kun je uiting geven aan je emoties en weer met vertrouwen een stapje verder.

Verschillende leeftijdsgroepen

Kinderen tussen 6 en 12 jaar

Tijdens de periode op de basisschool verliezen veel kinderen een opa, oma of andere dierbare. Net als volwassenen gaan kinderen na het meemaken van een verlies door een rouwproces. Dit rouwproces ziet er voor ieder kind anders uit. Elk kind rouwt op een eigen, unieke manier. Er zullen veel verschillende emoties naar voren komen, zoals verdriet, boosheid en angst. Ook positieve gevoelens, zoals opluchting komen voor.

Jongeren tussen 13 en 17 jaar

Jongeren die een belangrijk iemand in hun naaste omgeving verliezen, staan voor een zware klus. Vaak is dit merkbaar in hun functioneren op school. Aan de buitenkant laten ze meestal niet zien hoe moeilijk ze het hebben, maar van binnen is hun gevoelsleven vaak een chaos. Rouwende jongeren hebben herkenning en erkenning nodig. Het helpt als ze weten dat ze niet de enige zijn, dat de dingen die ze ervaren en voelen normaal zijn.

Voor meer informatie zie ook onze facebook pagina Draag jij mijn tranen en de website Achter de regenboog.